De puberteit, er is al veel over gepraat en geschreven. De dramatische huilbuien, knallende ruzies, vreetbuien, pukkelzorgen en weken huisarrest mogen ook in Hoe overleef ik mezelf? niet ontbreken. Roos voelt zich heen en weer geslingerd tussen twee polen van haar persoonlijkheid: de verstandige, verlegen Rosa, en de stoere Rooz, die met paars haar, piercings en graffiti de wereld wil shockeren. Omdat Rooz haar imago van 'Miss Piggy' beu is, ondergaat ze een volledige metamorfose en daar hoort ook een streng dieet bij. Langzaam maar zeker loopt haar identiteitscrisis uit de hand en begint Roos opnieuw naar Rosa te verlangen.

Hoe overleef ik mezelf? onderscheidt zich van het gemiddelde puberverhaal door een relativerende kijk op alle kwaaltjes en problemen. Als Rooz bijvoorbeeld voor het eerst graffiti wil gaan spuiten, vind ze geen enkel elektriciteitskastje waar nog plaats is voor een tekening. Bovendien wordt het verhaal regelmatig onderbroken door luchtige brieven en e-mails. Zo werkt het internetvriendje van Roos aan een eerste dichtbundel, en zoekt haar vriendin Esther (ook wel Es, dominee Ezz of Ezjeflezje genoemd) allerlei tips op om gezond af te vallen of op een verstandige manier ruzie te maken. Dankzij deze afwisseling van vertellers leest het boek heel vlot, en wegen de zorgen van Roos een stuk minder zwaar. [Vanessa Joosen] Verberg tekst

Vijfde deel in de serie 'Hoe overleef ik' met survivaltips voor pubers. Rosa (14) woont bij haar moeder en haar nieuwe man. Ze voelt zich onbegrepen, wordt op haar nieuwe school gepest en is ontevreden over haar uiterlijk. Ze probeert een nieuwe Rosa uit te vinden: Rooz, die graffiti spuit, een piercing laat zetten, haar haren paars verft en te sterk afvalt (boulimia). Ze voelt zich echter diep ongelukkig. Alles verandert wanneer ze een ongeluk krijgt. Het verhaal is deels in e-mailfragmenten, deels in de derde persoon geschreven in een vlotte stijl die pubers zal aanspreken. De e-mail'preken' die Roos veelvuldig van haar vriendin krijgt, zijn informatief (zelfhulp en tips), maar komen wat geforceerd over. Ze zijn gezet in een schreefloze letter. Aan het eind van het verhaal komt alles te snel goed: begripvolle ouders, een lief vriendje en berouwvolle klasgenoten. Toch een herkenbaar verhaal voor vooral meisjes vanaf ca. 13 jaar. Aantrekkelijke vormgeving met een kleine zwart-witillustratie aan het begin van elk hoofdstuk en een kleurige omslagillustratie op een stevige kaft. Verberg tekst